Halkın huzuru mu demokrasi mi?

[berk53]

AKP'ye oy verenlerin çoğunda olan bir şey halkın cebini doldurması, para sıkıntısı çekmeden rahat bir yaşam sürdürebilmesidir bence. Bu insanlar AKP köprü yaptı, hastane yaptı, yol yaptı, bize en iyi hizmeti verdi diyorlar. Evet açıkçası gayet de güzel yaptı bunları. Milyar dolarlar saçtı buralara. Çok iyi hastaneler görüyorum. Bunları kendi adamlarına yaptırdı diyor bazıları. E abi kendi adamı da olsa bunları yapacak kapasitesi varsa zengin adamdır. Zaten bu ülkede her adımda da zengin adam olmadığına göre bence bunun muhabbetini yapmaya çok da gerek yok.
AKP'ye oy vermeyen kesim, onlara karşı olan kesim de "Demokrasi istiyoruz, adalet istiyoruz." diyorlar ve bence gayet de haklılar. Çünkü bu ülkede tecavüz yapanların nasıl yargılandığı herkes tarafından ortada. Sadece bunla da sınırlı değil. Olanları herkes biliyor. Başbakanın insanları provake eden çok konuşması oldu. Belki de gezi parkı olaylarının büyümesi sırf onun yüzündendi. İnsanlara itici gelen bir başbakan var bir tarafta.
Şimdi benim kafamı oyalayan soru ise şu bir tarafta demokrasi isteyen adalet isteyen ve bunda kesinlikle sonuna kadar haklı olan bir taraf var. Diğer tarafta ise ülkesine iyi bir hizmet sunan, gelir düzeyini arttıran bir başbakan. Kimse bana ülkede fakirlik var demesin. Belki çok zengin değiliz ama ülkemizin çoğunun orta düzeyde bir geliri olduğuna eminim. İşsizliğin fazla olmasına gelince de bu konuda benim görüşüm, bizim ülkemizde işsizlikten ziyade iş beğenmeme problemi var. O kadar çok üniversitede o kadar çok bölüm var ki insan dandik bir üniversitenin mühendisliğini bitiriyor ama iş bulamıyor. E çok doğal mi bu bu kadar üniversitenin olduğu bir ortamda? Benim de bu konudaki fikrim -konudan biraz saptım ama içimden geldi bunları anlatmak eheheh- Üniversitelerden sadece nitelikli üniversiteler kalmalı. Üniversiteye giden insan bilim yapmalı. Ülkeyi ileri götürecek aydınlar üniversiteye gitmeli. Barajı geçen herkes üniversiteye gitmemeli. İnsanlar mühendislik, doktorluğun dışında başka mesleklere de yönelebilmeli. Yoğun bir meslek ağı ve çalışma ortamı hazırlanmalı. Bu ülkeyi ileri götürebilecek tek şeyin bilim olduğuna inanıyorum. Bir ülke gelişmesini anca bilimle sürdürebilir günümüz çağında ve bilimi nitelikli insanlar yaptığı sürece o bilimden bir şeyler olur. Üniversiteler de bilime ne kadar çok yönlenirse iş kapısı olmaktan o kadar uzaklaşırsa bu ülkeye çok faydalı hale gelebilir bence.

[ceci]

Ne sağlam bir demokrasi var, ne de sağlıklı bir huzur ortamı.. İnsanların ayrıştıkları temel nokta ideolojileridir. Ne yazık ki çoğu insan gerçek manada düşüncelerinin peşinden gidememektedir.
Tayyip istifa diyen azımsanmayacak bir kitle var. Onlarla konuştuğumda; tamam tayyip istifa etsin, ama yerine kim gelmeli, kimi getirmeliyiz sorusuna maalesef bir cevap bulamamaktayız. Elbetteki bu söylediklerimden; ne yapalım evhen-i şer diyerek başbakana meşrutiyet ve masumiyet addetmiyorum. Bilakis Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı sıfatını taşıyan kimse, olabildiğince birleştirici, toplumun çoğuna hitap eden sözlerde ve eylemlerde bulunması gerekiyor. Nacizane görüşüm, ne yazık ki başbakan bu tür meziyetlere sahip değil, ya da kasıtlı ve bilinçli yapıyor bilemiyorum.
Açıkcası başbakanı sevenler niçin sevdiklerini, başbakandan nefret edenler niçin nefret ettiklerini ne yazık ki bilmiyorlar. Bu yüzden memlekette, en azından yakın zamanda kadar ne gerçek manada huzur olur ne de demokrasi..

[berk53]

Evet, bence de sırf yerine geçecek biri yok diye bir başbakan yerinde kalmamalı bence de ama bu ciddi anlamda büyük bir sorun. Ülkenin başında kimse kalmazsa ülke büyük bir kaosa sürüklenir. Belki de ordu yönetime el koyar ki bu sefer her şey daha kötü olur. Peki bunun yerine CHP mi gelecek bence kesinlikle gelmemeli, MHP desen bu ülkeyi yönetebilecek kapasiteye sahip değil. Peki bu durumda ne olacak sizlere kendi fikrimi takdim etmek istiyorum:
Açıkçası ben cumhuriyeti eksik buluyorum. Halk yurtta var olan herkesi seçebiliyor. İlkokul mezunu bir insan bile ülkeyi yönetebilecek konumda. Ben bunu doğru bulmuyorum. Peki bunun doğrusu nasıl olabilir diyeceksiniz haklı olarak. Bu kolay bir şey değil minimum 10 senelik temeli olması gereken bir şey. Bence eğitimle belirlenmeli ülkenin başbakanı, sağlık bakanı, milli eğitim bakanı, iç işleri bakanı vb. Ülkenin dört bir yanından en özel gençler teker teker seçilmeli ve başkent Ankara'da özel bir okul kurulmalı. Bu okula ilkokul çağını bitirmiş özel sınavlarla seçilen öğrenciler alınmalı. İlk sene öğrenciler ingilizce, fransızca, almanca gibi dünya tarafından kabul edilmiş dilleri öğrendikten sonra alınan bu öğrencilere 2. ve 3. sene siyasi bilimler ve devlet yönetimiyle ilgili ülkenin en özel hocaları tarafından dersler verildikten sonra 4. sene öğrenciler ilgi, yetenek ve başarılarına göre sağlık, eğitim gibi bölümlere ayrılmalı. Kendi bölümlerinde gördükleri 3 senelik bir eğitimin ardından yönetime hazır olan öğrenciler öncelikle iş tecrübesi kazanmak açısından belli bölgelere yerleştirilmeli. Örneğin sağlık bakanı olmaya aday 3-4 öğrenci var olan sağlık bakanlığında bir yerlere yerleştirilmeli. Orada iş tecrübesi kazandıktan sonra yavaş yavaş en üstteki bakan konumuna kadar yükselmelidir. Ayrıca burada önemli olan şudur ki burada kesinlikle rekabet olmalıdır. Rekabet durumunda başarı artar. Peki başbakanlık nasıl olacak diye sorarsanız ona da cevabım şu ki: Aynı bölümlerde olduğu gibi başbakanlık için de bir bölüm olmalı. Bu bölümü bitirenler illere vali olarak atanmalı. Atanan bu valiler her 5 sene sonunda bir yapılacak seçimlerle hiç bir partiye bağlı olmaksızın bağımsız tek bireyler olarak seçimleri katılmalı ve bu özel olarak seçilen bireyler arasından ülkenin başbakanı seçilmelidir. Böyle bir sistemde başbakanın olması gereksiz gelebilir ama ülkeyi yurt dışında temsil edecek birinin olması gerektiği için ülke de yine de bir başbakanın olması taraftarıyım. Neticede ülkeyi yönetecek kişiyi yine halk seçerse bu sistem daha kolay bir şekilde benimsenebilir.

[Rastafaray]

Büyük resme çok iyi bakmışsın ve tarafsız bir biçim de yorumlamışsın öncelikle tebrik ederim.

Aslında AKP'ye oy veren kesim de ülke de demokrasi olduğu kanaatin de yani onlar 'demokrasi yok ama zenginiz daha ne ki?' derdin de değiller. Bunun sebebi ise şu: Şimdi AKP'ye oy veren büyük bir kısım dindar insanlar. Dindar insanlara bu ülkede uzuun yıllar 2. sınıf insan muamelesi yapıldı, şimdi bu bir gerçek. İmam hatiplere kat sayı getirildi, Kuran kursları kapatıldı, önemli mevkilere dindar insanların gelmesi engellendi, askeri okullara girişleri engellendi vs. vs. daha bir çok şey sayabiliriz. E hal böyle olunca günümüz de artık dindarla getirilen bu kısıtlamalar kalkınca bu kesim de kendi açılarından adaletin geldiğini gördüler. Yani ben birçok insan biliyorum, 'sonun da insan yerine koyulduk' diyen. Ama ülkemiz de gerçekten adalet var mı? Bana sorarsanız gerçekten yok. Şimdi de bir intikam alır gibi belli kesimin insanları belli yerlere gelebiliyor. Bunun da bir sonunun olması lazım. Senin anlayacağın iki ucu boklu değnek.

[Erhan Sandıkçı]

Önce metindeki bir iki noktaya değineyim... Türkiye'de insanların kredi kartı, kredi vb. nedenlerle bankalara olan borçları kat be kat artıyor mu? Devletin kurumları, fabrikalar, bankalar özelleştirmeyle yabancı sermayeye, Batılı sömürgeci ülkeleri yöneten Siyonist sermayeye hediye edildi mi? Ekonomi yine o Siyonist sermayenin sıcak parasına teslim edildi mi? Üniversite mezunu olup iş bulamayan yığınların oluşmasının sorumlusu, iş olanağı yaratmadan üniversite açan hükûmet değil midir? Asgari ücret, yoksulluk sınırı ve hattâ açlık sınırının çok altında mı? Öyleyse ekonomik refahın olduğunu söylemek mümkün değil.

Ayrıca "huzur" ekonomik yönden değil de genel olarak huzurdan bahsediliyorsa AKP'nin Türkiye'yi getirdiği noktada huzurdan bahsetmek de mümkün değil ki. Geriye doğru gidelim... Gezi Parkı, Reyhanlı, teröre verilen yüzlerce şehit, boşanma ve kadına şiddet olaylarının katlanarak artması, Ergenekon ve Balyoz tutuklamaları, asker ve polis intiharlarının çoğalması...

Genel olarak halkın huzuru (ekonomik yönden) mu yoksa demokrasi mi sorusuna gelince... Libya'da toplum Muammer Kaddafi döneminde bolluk, rahatlık içindeydi ancak demokrasi gelişmemişti. Halk on yıllarca bu durumdan mutlu olarak yaşadı. Demokrasi, hak ve özgürlükler için ekmeğini riske atmadı. (2011'deki isyanlarda halk özne değildi. Kaddafi'ye karşı ayaklanmadı, aksine Kaddafi'yi savundu. Ayaklananlar CIA'in satın aldığı birkaç aşiret ve onların rüzgârına kapılan azınlıktı.) Yani bu sorunun yanıtı Libya'da huzur oldu.

[Minare]

Şu anda demokrasi, banka, faiz çerçevesinde dönen tartışmayı anlamlı bulmuyorum. Bunun nedeni bu dünyayı birilerinin yönettiği ve kendini en demokratik ve en haklı sananların yapacağı hem doğru hem de yanlışların bu yöneticilerin işine yarayacağı şekilde bir sistemin oluşturulmuş olması.

Türkiye'de Akparti de olsa, Chp'de olsa küresel anlamda dinazorların çizdiği yol haritaları takip edilecek. Önemli olan hükümetin bu planlardan en az zararla çıkması. Bu da plan üzerine kurulu bir planla mümkün.

Yani arkadaşlar ayeti kerime'de Hz. Allah'ın dediği gibi; Onlar plan yaptılar, Allah da plan yaptı. Muhakkak Allah plan yapanların en hayırlısıdır.

Asıl sorulması gereken soru şu; Hükümette kendine dikte eden bazı güçlere karşı bir plan uyguluyor mu? Bir kontra plandan bahsediyorum.

Son olaylar ve küresel sermaye merkezlerinin davranışları böyle bir planın olduğunu doğruluyor.

Sizin fikriniz nedir bilmiyorum ama hükümete güveniyorum.

Saygılar

[ceci]

anasını satim daha düne kadar boklarını pencerelerden sokaklara atan insanlar kadar olamıyoruz ya ben ona yanıyorum, çok mu zor Huzurlu bir ülkede sağlam ve adil bir demokrasinin olması.. evet ne yazik ki zor, umulur ki bir gün en mükemmel ve adil sistem bu topraklara da gelecek..